León Prozak kendisini, karşılığında sirk numaraları düzenleyen Mephistopheles'e satar. Mephisto ve Prozak'ın tanışma faslı her bir sirk numarasıyla daha da karmaşık bir ilişkiye dönüşür.
Bu deneysel kolaj/film, sürekli değişen sahnelerden ve çeşitli sanatçıların yaptığı animasyonlardan oluşuyor. Sanatçılar, tanıdık konulara değiniyorlar. Örneğin Gustavo Zalamea'nın konusu siyasi. Rafael Dussan ve Daniel Winograd sanatta erotizme odaklanmış. Edgar Álvarez soyut nesneleri gösteriyor ve Ángel Loochkartt alışılmadık, dışavurumcu bir ruh halini ortaya çıkarıyor. Carlos Santa ve David Manzura durumunda ise mistisizme değinildiğini görebiliriz. Filmin canlandırılmış görüntüleri dünyanın dışavurulmuş bir tasavvuru. Bu hayli metaforik çalışmada, Prozac karakteri bize modern aydını, kendisine ve kendi anarşist dünya görüşüne ihanet eden biri olarak gösteriyor. Prozac'tan önce, yönetmen Carlos Santa kendine özgü iki film çekti (La Selva Oscura ve El Pasajero de la Noche).
Kendisi Kolombiya deneysel animasyonunun öncüsü ve pek çok Kolombiyalı genç sanatçının akıl hocası.
Film, 2014'ün Aralığında PAF film
